گریه همانند خنده یکى از نعمتهاى بزرگ الهى به انسان است. حضرت علىعلیه السلام مىفرماید: «بکاء العیون و خشیة القلوب من رحمة الله تعالى ذکره فاذا وجدتموها فاغتنموا الدعاء (1) ؛ گریه چشمها و خشیت قلبها ناشى از رحمت الهى است، پس هر وقت آن را یافتید، دعا کردن را غنیمتشمارید.»
یکی از مسائل مهمی که امروزه در عرصه فقه اجتماعی مورد توجه قرار گرفته است، سؤال از حرکتهای نامتعارف در عزاداری حضرت سید الشهداء (ع) است.
باور بسیاری بر آن است که هر عملی که به قصد عزاداری صورت گیرد، شرعیت لازم را دارد و عزاداری امام حسین (ع) از همه حرمتها استثناء می باشد. از این رو، طبق این باور قمه زنی و برخی اعمال نامتعارف مانند لطمه زدن به صورت فی حد نفسه و ماورای شرایط موجود جامعه حلال است. به عبارتی حکم اولیه آن حلیت است و اگر برخی از مراجع آن را تحریم کرده اند، صرفا به جهت شرایط خاص سیاسی دنیای اسلام است.